Önceliğimiz Kendi Bencilliğimiz mi?

İki gündür uykusuz ve zorlu geçen rahatsızlığımda gece yarısı aklıma bu bloğu yazmak geldi ve sabah kalkar kalmaz bunu tuşlara dökmek, dahası sizlerle paylaşmak istedim.

Herkes iyi bir sevgili, dost, eş, çocuk, ana, baba hatta arkadaş yada aşık olabilir. Peki samimi bir insanda bulunan özellikler kaçımızda mevcuttur hiç düşündünüz mü?

İsterseniz bunu yaşadığım birkaç örnekle açıklayayım. Geçmiş bir zamanda metrobüsle ilk yolculuğumu yapıyordum. Beykent  durağında beklerken nasıl gideceğimi sorduğum bir genç  bana yolu tarif etti ve aynı yere gittiğimizi söyleyerek  birlikte araca bindik. Yan yana oturacağımızı zanneden bu genç 2 kişilik koltuğu işaret ederek oturdu. Nedense görmezden gelerek bu şık görünümlü ve bana yardım eden kibar beyefendinin yanına oturmak istemedim. Tekli koltuğa geçtim.

Yol boyunca beni gözleriyle süzerken, bir yandan konuşma çabası içinde olduğunu fark etmemek imkansızdı. Aslına bakarsanız bu hoş görünümlü insanla o uzun yolu sohbet ederek geçirmek pek fena olmazdı.

Bazen klasik Karadeniz damarım tutuyor işte.

Neyse yolculuğum boyunca gideceğim yere varmanın heyecanıyla durağı kaçırmayayım telaşı almıştı beni. Diğer yandan bana yol tarif eden kibar erkeği gözlemekteydim, olur da benden önce inerde kime sorarım yolu diye..Derken otobüse durakların birinde orta yaşlarda bir kadın biniverdi. Araç tıka basa doluydu. Yaşlı kadın bu kibar ve centilmen görünüşlü bana yardım eden gencin önünde dikilmekteydi.  Bu kadına yer vermesini bekliyordum ki yüzünü pencereden tarafa çevirererek, görmezden gelmişti. O asil görünümün altında farklı birinin olması beni bir kez daha hayal kırıklığına uğratmış, kişilik tespitimde yanılmadığımı görmek ise beni üzmüştü..Sanırım daha genç ve güzel bir hatunun başında dikilmesi bu kişiye daha cazip gelirdi.

Demek ki şık giyinmek , kültürlü ve centilmen görünmek (!), yakışıklı olmak ‘İYİ BİR İNSAN’ olmak için yeterli gelmiyormuş..Ben bunun farkındayım da bazen çok mu şey bekliyorum karşımdakilerden diye kendime sormadan edemiyorum ama hayır bu olması gereken davranış..

Rahmetli babamla beraber kanserle mücadele ederken aklımdan bir dakika bile çıkmayan ve gururla anlattığım bir davranışı vardı. Hastaneye giderken arada toplu taşım araçlarına bindiğimizde o hasta haliyle, yaşına ve kılığına bakmadan hasta vücuduyla hanımlara yer vermesiydi.

İşte bu ‘İYİ BİR İNSAN’ hatta faziletli olmanın gereği ve örneğidir..

Faziletli insan, olduğu ve olmadığı her mekanda varlığını ve ışığını her şekil ve şartta hissettirebilen insandır. Sözüm anlayabilenlere..

Samimi olmaktan ve iyilik yapmaktan korkmayın, mutlaka geri dönüşümü vardır..

En kalbi duygularımla sevgiler.