İnanç Fukarası mı olduk?

Her asırda olduğu gibi o yıllarda da halkı fesat ve nifağa sürüklemek isteyen insanlar mevut olmuştur.

Ne zaman kötü bir şey yaşasak ya da başarısız olsak hiç düşünülmemesi gerekeni düşünür bizi Yaradan’ı suçlarız.

“Hani o benim Allah’ımdı, neden en sevdiklerimi aldı”, “ neden aşık olduğum beni istediğim gibi sevmiyor, üzüyor”, “o koltuk benim hakkımdı ama şimdi başkası oturuyor” yada “onun arabası var benim niye yok” gibi pek çok örnek sayabiliriz.

Ama bunların gerçekleşmesi için gerekenleri yapmış mıyız hiç dönüp de kendimize bakmak aklımıza gelmez veyahut ‘her şerde bir hayrın, her hayırda da bir şerrin olduğunu düşünmeyiz. İşte O Yüce Yaradan’ımızın varlığını inkar ve idrakte zorlananlara küçük bir hikaye anlatmak istiyorum.

Özü kötü kişilerin ilim, mal ve makam elde etmesi, kendisinin rezil olmasıdır; bu, yol kesicinin eline düşmüş olan kılıç gibidir.

 

Soysuz kişiye ilim ve fen öğretmek, yol kesicinin eline kılıç vermektir.
Sarhoş bir zencinin eline kılıç vermek, ilmin, insan olmayanın eline geçmesinden daha iyidir.
İlim, mal, ünvan, makam ve başarı, soysuzların elinde fitnedir.
Bundan dolayı delinin elinden kılıç almak için müminlere savaş farz oldu.
Canı delidir, bedeni de kılıç; o çirkin huyludan kılıcı al.

Makamın, cahillere çirkinlik adına yaptığını yüz aslan hiç yapabilir mi?
Ayıbı gizlidir; fırsat bulunca, yılanı delikten ovaya koşar.
Cahil, acı buyruk padişahı olunca bütün ova yılan ve akreple dolar.
Mal ve makam elde eden, insan olmayan kişi kendisinin rezilliğini istemiş olur.
Ya cimrilik eder, bağış vermez; ya da cömertlik eder, yersiz yere bağış yapar.

Şahı, piyadenin yerine kor; ahmağın verdiği bağış böyledir.
Yetki bir sapığın eline geçince makam sanır, kuyuya düşer.
Yol bilmez, kılavuzluk eder; onun çirkin canı dünyayı yakar.
Yokluk yolunun çocuğu pirlik/önderlik yaparsa, takipçilerini talihsizlik gulyabanisi yakalar:
“Gel, sana ay göstereyim” der; -ama- o temiz olmayan, asla ay görmemiştir.

Ey ham cahil! Nasıl gösterirsin? Ömründe ayın aksini suda dahi görmedin ki”
Ahmaklar başkan oldular, akıllılar da korkudan başlarını kilimin altına soktular.